Ο φόβος πάντα λειτουργεί υπέρ των κυβερνήσεων, υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν φθορά. Αν επικρατεί η οργή, τότε κερδισμένη είναι η αντιπολίτευση. Ωστόσο, το συναίσθημα που επικρατεί σήμερα είναι η παραίτηση/απογοήτευση (42%) και όχι ο φόβος.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να φέρει τον φόβο στην πρώτη θέση με μεγάλη δυσκολία, καθώς τα κρατούντα κριτήρια ψήφου είναι μεν η ακρίβεια/αισχροκέρδεια, η εξωτερική πολιτική και η απόδοση δικαιοσύνης/ευθυνών, που θα ήταν πρώτης τάξεως ατζέντα για να ενισχυθεί η «σιγουριά/ασφάλεια» ως αντίδοτα του φόβου, αν η απόδοση της κυβέρνησης σε αυτά ήταν καλή.

Ωστόσο η ακρίβεια/αισχροκέρδεια εξακολουθεί να παραμένει πρώτο πρόβλημα στη χώρα. Η απόδοση της κυβέρνησης, στα μάτια των πολιτών, στα εθνικά θέματα είναι μπερδεμένη, καθώς ο Εντι Ράμα μοιάζει να «αλωνίζει» ως επισκέπτης στην Ελλάδα, τα Σκόπια εξέλεξαν κυβέρνηση που μόνο Βόρεια Μακεδονία δεν θέλουν να αποκαλούν τη χώρα τους και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται να παίζει με τις λέξεις εις βάρος μας. Παράλληλα, η αξιολόγηση της Δικαιοσύνης σε σημαντικά θέματα, π.χ. στο Μάτι και στα Τέμπη κατά 82% και 86%, είναι αρνητική.

Ολα τα παραπάνω έχουν ως αντίκτυπο το κεντρικό κριτήριο ψήφου να είναι η «δυσαρέσκεια» (60%) και όχι η «σταθερότητα» (33%), με αποτέλεσμα το σκηνικό αυτό να εκτονώνεται και σε «αποχή», που επηρεάζει περισσότερο τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. Στόχοι της κυβέρνησης, λοιπόν, είναι η επικράτηση του φόβου και η μείωση της αποχής.